Ik ga een hype starten, bij dezen:

druk je knuffelneiging niet weg, voél hem, stuur hem uit!

Het verhaal dat er bij hoort is dit.

Ik hoorde in een programma een oorlogscorrespondente.

Wat haar houding was in zo’n gebied met oorlog: hou het hoofd koel en het hart warm.

Ja, dat hart warm houden (en humor om alles), dat moet je bewust doen in tijden als deze, dat merk ik echt!

Fenneke

Ik merk ook nu ik het erover heb, dat ze echt liefde had voor dat soort situaties!!

Jesses, hoe bestaat het!

Kennelijk kan je ook van oorlogstijd houden, niet vanwege het gebeuren zelf, neem ik aan, maar vanwege de uitdaging die het JOU geeft! Alsof er mensen zijn die voor dit soort situaties bedoeld zijn, die hiervoor gekozen hebben!

Nou, eens kijken wat ik hiervan oppik, vanwege deze ‘oorlogstijd’ van nu.

We gaan het zien!

FJ

Hoi lieve mensen, een heel ander verhaal, maar wel iets dat een rol speelt in mijn dagelijks leven. Als kind had ik een slecht evenwicht, en dus viel ik vaak (zodat ik nu geen enkele moeite heb met vallen). Enfin, twee keer op een stenen trap recht op mijn  snuit gegaan, en daarmee waren twee voortanden gehalveerd, tot een omgekeerde V-vorm. Op die voortanden heb ik jackets gekregen met een jaar of 20. Die zouden het houden tot mij n dertigste; maar ze hielden het tot na mijn 80ste. Maar toen was het ook echt op, geen ondersteunend bot meer etc. Dus, er moest iets nieuws komen. Eerst een klein plaatje met twee voortanden, tot de boel genezen was.Jee, maar wat een ramp, dat plaatje! Het schoot me geregeld dwars in de mond tijdens het eten, en dat tijdens een net diner! Opeens staakt mijn gesprek en ik met de hand voor de mond rennend naar de toiletruimte!Tja, plus dat ik het ding na het eten vergat er weer in te doen, zodat ik geregeld met een ouwe bessen bekkie aan de deur kwam! Ik ben zelfs echt een keer zo naar het koor geweest!Het rare was, ik vond dat zelf wel idioot en geestig, maar andere mensen echt niet!Nog iets geks: weet je dat zoiets een naam heeft: passion-gap heet het. Ik dacht eerst fashion gap, maar het is echt passion-gap. Het stamt van zuid Afrika. De maffiabazen slaan daar de voortanden uit de ‘bek’ van hun vrouwen, omdat ze dan lekkerder kunnen pijpen.  Ahum! Enfin, het moment kwam daar dat ik moest beslissen over een structurele oplossing. Implantaten niet, want dan moest ik dat plaatje nog anderhalf jaar langer houden, omdat het bot eerst moest aangroeien. Dus wat dan?Mijn tandartsin heeft twee lang en twee breed over de opties aan mijn dove oor zitten mompelen, terwijl ik half in coma tijdens de behandeling aan haar zij lag. En dus ging ik zelf op stap voor de mogelijkheden. Daar is ze enorm pissig om geworden (ik nam haar niet serieus). Klopt, toe nou, het was echt te belangrijk voor mij! En dus ben ik uiteindelijk toch maar van tandarts verhuisd, iemand die zó kwaad op je is, en die dan …, dat leek me niet verstandig.En zo ben ik terecht gekomen bij iemand van een groepspraktijk in de buurt, een man die ook met psychiatrische patienten had gewerkt.Nou, dat was een belevenis. Ik voel prompt de lachkriebels weer in mijn buik nu ik aan hem denk. Hij legde me zo plat en laag in de stoel, om goed in mijn mond te kunnen kijken, dat ie met zijn gulp recht boven mijn neus zat! Niet dat het wat uitmaakte, de man was schoon, ook kwa energie, het werkte enorm op mijn gevoel voor humor. En hij was gek en dwars en geestig in zijn gesprek met zijn assistente., ook leuk. En bij hem was coma niet nodig, ik kon er gewoon bij blijven. En zorgvuldig (en drastisch, maar lángzaam!!!) dat ie was!! Enfin, verhálen. Geweldig. Wat een lachwekkende dingen!Maar, waar het om gaat, ik blijk op de basis aan de binnenkant van mijn hoektanden te bijten, en dat maakt dat mijn tanden bewegen, aan de voorkant, ook elk afzonderlijk. En daardoor kunnen er allerlei dingen niet. Dan moet er een heel groot frame in mijn mond komen, en ik niet opnieuw iets raars in mijn mond! dus, hoe dan wel??Enfin, de man is een ongewoon mens, die denkt out of the box, en hij had een oplossing.Hij heeft gewoon twee voortanden aan de tanden ernaast geplakt. Er is bepaald spul waar je tanden mee maakt, en dat heeft ie al boetserend vastgezet aan de twee tanden naast de hoektanden, met een geultje er tussen, en los van mekaar. En dus kan alles bewegen zoals het wil bewegen.En ik heb twee totaal natuurlijke voortanden nu! Ik gedenk hem elke dag,  ik een normale mond met tanden, goddank!Tja, ik geen rare dingen in mijn mond hoor. Ik denk dan aan dat eerste vrijvriendje, die met die geweldige handjes (en nu met die James Bond auto!).Dat we (uit het zicht) in de schuur echt een half uur een keer hebben staan tongzoenen! Dus ik geen rare dingen in mijn mond, stel je voor! (Doen oudere mensen dat niet meer ofzo, met al hun rare gebitten?)Lach!groet voor jullie, FJ

Goeiemiddag beste mensen!
Voor het eerst weer sinds jaren weer eens een praatbrief van mij. Ik had hem al een poos geleden klaar, maar toen kwam het bericht dat het zo slecht ging met Christine, en dat ging niet samen met deze mail. Dacht ik. Maar ondertussen gaat het niet echt slechter met Christine, en bovendien, wie weet heeft ze wat aan mijn verhaal heb ik bedacht. Want het gaat over de Lichtdimensie, en hoe je- ik- dat kan plaatsen. Aldus, mijn verhaal. FJ 

Het gaat mij goed, geen enge kwalen, en ik ben nog steeds actief en levend, aan het schaatsen, en lopen in de duinen en wildzwemmen in zee, etc etc.!
En wat me zo levend en actief houdt? volgens mij een goed gestel, plus dat ik me richt op het innerlijk kind, – in feite op dat wat leeft, hoofdletter.
En het hoofdelement van dat wat mij happy en levend houdt, dat ben ik geleerd bij het focussen .
Ik noemde het destijds ‘de Pot met Goud’. Het is de ervaring van Licht als iets zich oplost, je kent het.

Dat was mijn naam ervoor. Alsof een andere dimensie zich dan tijdelijk opent.
De laatste jaren heeft men het steeds meer over de vijfde dimensie, de Lichtdimensie.
Over die Pot met Goud en de samenhang met de Lichtdimensie, daarover gaat dit verhaal. 
Die Pot met Goud hoort voor mij namelijk thuis in dat Lichtgebied.
Dat ‘levende’, dat merk ik tegenwoordig steeds meer op. Voor mij is het er als je blij wordt van iets dat je beleeft of doet, in welke vorm dan ook. Je bent dan in flow, heette dat vroeger.
Maar elk hoogtepunt heeft zijn dieptepunt! je komt er struikelblokken door tegen!
Dit is mijn verhaal daarover.
Want helaas, het is een hele terugval als die ‘flow’ ineens over is. Bv, ik heb het leuk gehad met andere mensen, maar kom ik thuis, dan is dat ‘levende’ weg, en dan zak ik in. Een beetje, okee, dat is normaal, maar dit was iets waar ik steeds maar niet de vinger achter kreeg.

Maar ziedaar, ik heb eindelijk gevonden hoe dat zit.
Ben ik enthousiast en blij en levend, dan draai ik bij wijze van spreken op ethanol, op hoogwaardige vliegtuigbenzine, kom ik thuis (leeg huis), dan val ik terug op de gewone benzine. En die is duur geworden ook nog.
Het kunnen benoemen van het verschil was voor mij de eerste eyeopener.
Het kunnen benoemen van de oorzaak daarvan was het tweede.

Dat heeft nl te maken met hechting.
Een kind wordt geboren met onvoorwaardelijke liefde, het kan niet anders. Hebben de ouders dat ook, dan is het kind veilig gehecht, en dan maakt het later niet uit of mamma er even niet is. Terwijl andere kindjes wel ontregeld raken, hun houvast is de moeder, ze hebben geen eigen innerlijke basis geinternaliseerd.

En als je in flow bent, dan zit je tijdelijk in dat Lichtgebied, in de wereld tijdens je onvoorwaardelijke liefde voor je eerste hechtpersonen.  En vandaar de smak als die ander wél opeens wegvalt.
Met andere woorden, het is een oud patroon, het is een herhaling van een basissituatie van heel vroeger.
En zo kom je uit bij die Lichtdimensie, en hoe dat functioneert. 
Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Ik wou jullie alleen maar op het spoor zetten.

Omdat het mij lijkt dat dit patroon voor iedereen geldt. En dat geeft een naam en een structuur aan dat verschijnsel, en dat maakt het makkelijker.
Ook al zal iedereen zijn eigen naam en ervaringen er al mee hebben!
Het verhaal is dat die dimensie steeds sterker zal worden. Al lijkt het er bepaald niet op, met al die oorlogen en alles rondom dat zo uit het lood is!
Ik persoonlijk laat dat als beeld dus maar los, ik hou me gewoon aan wat ik in mezelf tegenkom. Maar ik denk daarbij wel aan ‘De Grootmoeders’.
‘De Grootmoeders’, dat was een beweging (2010) waarbij van bovenaf doorgegeven werd dat de plaats van de vrouw in evenwicht zou komen met die van de man. “En of je er aan meewerkt of niet, het gaat gebeuren.”

En ziedaar. In Nederland althans!
En zo gaat het dus waarschijnlijk ook met die Lichtstroom.
‘En of je er wat mee doet of niet, die stroom is er’ (en die gaat steeds sterker werken)?!
Ach, in elk geval wel in jezelf, als je er voor openstaat. En het is een heel plezier als je dat dan ook opmerkt!

Fenneke Jacobs

Dat het jullie goed mag gaan!